Jacyś Ludzie

babcia jak orzeszek

mieści się w dłoni

uwięzione w skorupie myśli

plącze starość

uciekaj uciekaj

gonią mnie oni

widziałam dym z tamtego komina

ludzie idą do nieba

po chmurnych schodach

babciu wojny nie ma

to pamięć wyrzuca

zmurszałe wraki

babcia zwija się w kłębek

zatroskana że widzialna

trzyma mnie przekonująco za rękę

oni wciąż skaczą sobie do gardła

Laurka

babcia kurczy się

jakby pościel

wysysała z niej życie

szarzeje

podaję babci malinę

czerwień na ustach

smak młodości

oczy w malinowym chruśniaku

babcia przywołuje dziadka

lukruje opowieść

zjełczałym cukrem

nie powiem jak było

niech śni sen dobry

jak ona

Babcia

mówi że musi ugotować zupę

zrobić pranie

zawiesić firanki

palma w salonie umiera bez niej

wyrywa się do życia

miele powietrze ostatkiem sił

łapie sen

łapie oddech

łapie sen

ugotowałam zupę

zrobiłam pranie

zawiesiłam firanki

palma w salonie umarła

***

mój Anioł Stróż

nie hula

w błękicie nieba

nie puszy się

w chórach anielskich

stąpa

twardo po ziemi

raniąc stopy

o wyboje życia

mój Anioł Stróż

kładzie na moim ramieniu

utrudzone skrzydło

atrybut

swojej nieziemskości

wpatruje się

w kadry mego życia

to śmieje się

to płacze

mój Anioł Stróż

nie posiadł

tajemnicy wieczności

jego włosy srebrzy czas

kalendarz zostawia ślad na anielskiej twarzy

odchodzi powoli

z uśmiechem na twarzy

oswaja mój ból

 

Joanna Wicherkiewicz – fot. Leszek Lisiecki

Joanna Wicherkiewicz: urodzona w 1971 roku w Mławie. Mieszka w Uniejowie. Z wykształcenia jest nauczycielem. Jej wiersze publikowane były w: „Akancie”, „Dzienniku Polskim”, „Gazecie Kulturalnej”, „Helikopterze”, „Artefaktach”, „Kronice Mazowieckie”, „Biuletynie Uniejowskim”, „Uniejowskich Stronach”, „W Uniejowie”, na portalach PoeciPolscy.pl, nowemysli.pl, szuflada.pl, w almanachach „Mosty Słów”, „Gdyby” oraz kilku antologiach. Wydała tomik pt.: „Okruchy codzienności”(2015 r.). Nowy w przygotowaniu.

 

 

Tags: poezja, wiersze