Flesz spoza

Dym wgryza się w tkanki.

Wchodzi przez nos i rozchodzi zgodnie z krążeniem.

Ponoć trzeba palić wszystkie liście dotknięte chorobą.

Coraz mniej ostre kształty odkładane na sumieniu

na później, na nigdy.

Tak to to tak, pędzi pociąg.

Trzeba uszczelnić okna, naprawdę idzie jesień.

ogłoszenia drobne

okadzam się świętym dymem

z papierosa sypie —  dogasa

czerwono-burzowe słońce

oby z tego było coś dobrego

choćby kiedyś

jak z pożaru lasów tropikalnych

bo na razie tylko sól

(obmywa dokładnie hipokamp)

wdziera się

twój obraz już lekko nadżarty

i tylko na wszelki wypadek nigdzie się nie ruszam

murszeję

ale będę tu gdybyś szukał

przekierowanie

radio niech gada

iluzja nie jest zła

wiernym odpłaci

dając skrzydła a może

i dłonie

rozkładówka

wykarmić sukę trudno

za żarcie czasem

liźnie lepko

wzdrygam się pokazując zęby

w uśmiechu

obracam lepszym profilem

i sypię złą karmę

szczególna teoria względności

teraz kiedy wiemy

że potężne grawitacje naprawdę zwalniają czas

za późno by wracać

gdy godziny odciskają się latami

a słowa przenikają mimo próżni

boli brak dodatkowych wymiarów

spotkajmy się na granicy snu

tam gdzie jeszcze lekko mrowią palce

a niewiara przestaje mieć znaczenie

centymetr poniżej Twojej skroni

z ogródka neofity

wykwitłeś mi zimnem

na ustach twoje imię

zaciera się

noc

będę — dopóki nie powiesz

wiara nadzieja nicość

jesteś tylko plamką w próżni — mówisz

zimno

po ciemnej stronie księżyców

jeszcze mnie nie budź

aż przekwitniemy

bez

fot. z archiwum autora

Anna Chudy (Tjereszkowa): Urodziła się w roku Ajatollaha Chomeiniego. Prowadzi kilka równoległych żywotów, starając się żeby nie zmieszały się ze sobą. Nie cierpi tępych noży i określenia „wspaniałe pociechy”. Namiętnie grzebie w akwarium, czasem pisuje prozę. Plotki, jakoby miała coś wspólnego z poezją, traktuje jako pomówienia.