***
Podobno boimy się tego,
co nieznane.
Podobno tego,
czego nie rozumiemy.
A mnie
przeraża
to, co już znam.
I to, co widziałem.
I tak, boję się
śmierci,
ale mniej niż
samotności.
Trzeba
Trzeba być silnym.
Trzeba sobie wyrwać serce
i wcisnąć je do gardła
ludziom, dla których biło.
A potem się już nie zastanawiać.
Jesteśmy
Jesteśmy
jak dwie strony
tej samej monety.
Inni,
Niepodobni,
Jedni,
Nierozerwalni.
Złączeni.
I nigdy
nie będziemy w stanie
na siebie spojrzeć.
Alergia
Smutne jest życie ludzi
uczulonych na kurz,
bo pękają im ręce,
gdy dotykają brudu.
Smutne jest życie ludzi
uczulonych na pyłki,
bo duszą się światem,
gdy próbują oddychać.
Smutne jest życie ludzi
uczulonych na sierść,
bo nigdy nie będą mieć
Przyjaciela.
***
Chcę być strażnikiem tego,
o co nikt nie dba.
Opiekunem tego,
o co nikt się nie troszczy.
Chcę pamiętać to,
o czym już zapomniano.
Czytać to,
czego nikt nie napisał.
Chcę być Zefirem,
gnającym po oceanie.
Bezdomnym włóczęgą
na cichych rozstajach.
Chcę być głupcem,
szukającym wiatru w polu.
Chcę być.
fot. z archiwum autora
Karol Rawski: urodzony w 1996 roku w Warszawie. W 2015 roku ukończył XVI Liceum Ogólnokształcące im. Stefanii Sempołowskiej na warszawskim Żoliborzu. W przyszłości, być może, filolog polski. Nie osiągnął wiele, poza sympatią kilku osób. Zwyczajny, miły człowiek, uwielbiający dobrą herbatę.
Tags: Karol Rawski, poezja, wiersze
